Türkiye'nin memur portalı

en eski çocukluk anıları

1. Hafızadan silinmeyen, hatırlanan en eski anılar.

   Babam kardeşimi de yanına alıp denizde yüzerek açılıyor.

   O kadar ilerliyorlar ki ufukta neredeyse kayboluyorlar.

   kıyıda yalnız kalıyorum ve çok korkuyorum.

   Beni bırakıp gittiklerini ve dönmeyeceklerini düşünüyorum.

   Yüzme bilmeyen küçük bir çocuğu boş sahilde yalnız bırakmak... Ben mi çok evhamlıyım eskiler mi çok

   rahattı bilemedim. Şu anda bizim çocuklar için göze alamadığım riskler. Evet itiraf ediyorum ağır

   evhamlıyım.

   Güneşli bir bayram günü. Neredeyiz bilmiyorum. Havaya balonlar uçuruluyor. Ya da havadan bir şeyler atılıyor orasını net hatırlamıyorum. Yolun karşısında benim gibi bir çocuk daha havaya bakıyor. Gelen belediye otobüsünü fark etmiyor ve otobüs çocuğa çarpıyor. Büyük bir kalabalık otobüsün başında toplanıyor. Çok küçüktüm çocuğa ne olduğunu hatırlamıyorum. Sanki bu sahneyi kafamda kendim kurmuş gibiyim. 5 yaşında ya vardım ya yoktum.

    
   • paylaş kısa yol
   • 10.04.2021 16:05
     dermess
   • beğendim
   • şikayetçiyim

2. kırılan bisikletimi tamirciye götürüp orada saatlerce beklemiştim ve bizimkiler kayboldum diye bi telaşla ayağa kaldırmışlardı her yeri

   hatta o zaman deniz kenarındaydı evimiz ve denize mi düştü diye bakmışlar korkuyla , sanırım ankaraya da bu korku yüzünden tayin istediler:))

   ben ise elim cebimde bisikleti kaynak yaptırmaya çalışıyorum

   ha bu arada yaşım 6 :)

    
   • paylaş kısa yol
   • 14.04.2021 14:00
     ulsgkc
   • beğendim
   • şikayetçiyim