Türkiye'nin memur portalı

o tabancayı nereye çevirirsek çevirelim o ördek vurulurdu ama.

ilk oynadığım benim, kara kutu denilen atari modelinde futbol oyunuydu. o kara kutularda kaset falan olmazdı, aldığında içinde 2000 tane mi ne oyun olurdu, güzel bir joystick eşliğinde oynardın. yaş epey ufak olduğu için hatırladığım çok oyun yok orada, hırsız polis vardı bir de o kadar.

asıl bu game star, nintendo, kontorlandlı atarilerde de, elbette mario. o gizli saklı geçitleri bulunca, 3'ün birinde 100 can olayını keşfedince dünyalar bizim olurdu. hele o mario'dan daha cüsseli, altına bez bağlanmış gibi duran prensesin kurtarılması. bu mu prenses? evet bu.

tanım: unutulmayan ve düşük grafiklerine rağmen aşık olduğumuz oyunlardır.

sanki iphone'u abd'den yağma karşılığı almış gibi hareket eden vekillere sahip olduğumuzu gösteren haber.

valla yeter ya, biz bu kadar düşmemeliydik, ya da düşmeli miydik. daha da düşelim

tam başlıktaki gibi haliyle, işler güçler'de ahmet kural repliğidir.

önce demiş gibi çekimi yapılır ve sonra kaldığı yerden, diyemedim ya la der. müthiş sahnelerdir.

çektirdiğimin bana hiç benzemediği fotoğraf.