herkesin aradığı şey, herkes samimi olduğunu, içten olduğunu savunur. peki sorarım, samimiyet nedir ? açık sözlü olmak mı, aklına geleni söylemek mi, x kişiye yakın olmak mı, saygı mı, sevgi mi ?
hiçbiri.
kişi, kendisi olduğunda, maskelerinden arındığında tam olarak samimidir. lakin maskelerden arınmak kolay değildir. maskeler, insanlığın bir refleksidir, otomatik olarak harekete geçer, karşı koymak imkansıza yakındır.
en sağlıklı ilişkileri, en sağlıksız yoldan kurdurur samimiyet. ya heptir, ya hiçtir. bu yüzden az ama öz ilişkiler samimiyete dayanır.
kişi, kendisi için en doğru olanı, ancak samimi olduğunda yapar. belki yapılan hareket veya atılan adım zarar verebilir, acı verebilir; ancak mutlu eder. zira etki altında kalmadan verilmiş bir kararın acısı o kadar koymaz. çünkü bu kişinin seçimiydi, onun isteğiydi. çektiği acı, aldığı zarar ne olursa olsun, hala istiyor olacaktır.
samimiyet, başkaları tarafından anlaşılamaz bazen. toplum baskısı tarafından ezilmeye çalışılır. ''saygısız'', ''ahlaksız'' gibi alakası olmayan sıfatlar yer. anlatmaya çalışsan da anlamazlar. çünkü onların kırmızı çizgileri, başkaları tarafından çizilmiştir, daha bebekken kurallar konulmuştur ve kişi güdümlenmiştir. istenileni yapmanın mutluluk vereceği konusunda da güdümlenmiştir.
herkes güdümlenmiştir aslında. sadece biraz düşünmek, biraz cesaret bu güdümlenmişlikten sıyırır insanı. sadece kendi seçtiğiniz maskelerden değil, başkalarının size sunduğu(!) maskeleri de çıkarmanız gerekir samimiyet için.
zor iştir vesselam. azdır, ama özdür.
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
