Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
Sokakta daha fazla oynayabilmek adına okul kapısından çıkar çıkmaz gösterilen insanlık üstü çaba. Bu gösterilmek zorundaydı çünkü o yaşlarda bizim için en önemli şey "oyun oynamak"tı. ugruna kendimizi parcaladığımız bu oyun kimi zaman beş dakikalığına da olsa bir saklambaç, bir yakartop, bir kaydırak, bir salıncak, bir 9 aylık, ya da bir çelik çomaktı. acıkmamızın, yorulmamızın ya da susamamızın canı cehenneme evet ama ne yazık ki ödevler için aynı şey sözkonusu değildi. o ödev bitmeden asla oyun oynayamayacağımız dolayısıyla sokağa çıkamayacağımız bize sıkı sıkıya tembihlenmişti. bu biraz da aslında akşam eve gelecek baba korkusundan kaynaklansa da yine de müthiş bir otokontrol sistemiydi.
Şimdi düşünüyorum da o çabanın yarısını şu an "herhangi başka bir şey" için gösterebilsek başaramayacağımız şey kalmaz galiba şu hayatta..
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |