 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
Bugünlere gelmemde en büyük katkısı olan, okuma-yazmanın yanında şefkati, iyiliği, paylaşmayı, bilginin yanında bilge olmayı öğreten, keşke şimdi tekrar görebilme imkanım olsa dediğim, elleri öpülesi kişi.
bana hep anne gibi yaklaşan kadındı
çok efendi akıllı birisisin ama hiç ders çalışmayı sevmiyorsun derdi.. ve ben hiç sevmedim öğretmenim, sevemedim ders çalışmayı.. bu da benim kusurum olsun ne yapalım
o kadar çok değişti ki şanssızlığıma... ama ilk ilkokul öğretmenim tavrıyla, öğretmeye olan aşkıyla ve hayata yaklaşımıyla hayatım boyunca idolüm oldu. hayatımızın ilk aile dışı deneyimi olarak rolleri çok önemli. öyle bir şeylere dokunuyorlar ki hayatlarımızda işlerini layıkıyla yapan, elleri öpülesi ve hakları ödenmez insanlar ile birleştiğinde mucizeler yaratabilir.
annem ve babamla birlikte, kan bağımız olmadığı hâlde üçüncü ebeveynim olarak gördüğüm, benim bilim dünyasına girmeme vesile olan kişidir. şu anda en sevdiğim feysbuk arkadaşımdır kendisi.:) ilkokuldan sonra görüşme imkanımız yaklaşık onbeş sene kadar olmadı benim vefasızlığımdan.
bu onbeş seneden sonra bir gün eskişehir büyükşehir belediyesinin tiyatro salonunda tiyatrodayken arka taraftan bir el omzuma dokundu; 'sen benim öğrencim ali değil misin?'' diye bir ses. belki inanılması güç ama o beni tanımıştı. tabi ben de görünce hemen tanıdım ve konuştuk biraz, göz yaşları bende şelale oldu. hem duygulandığımdan, hem de vefasızlığımın pişmanlığındandır ağlamamın nedeni. bir de beşinci sınıfın son günündeki ağlama faslının tekrardan aktif olması olabilir. şimdi feysbukta ara sıra cesaret edip mesaj atarım, çoğu zaman da profil fotoğrafına bakıp geçmişi yad ederim.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |