Şebnem Ferah' ın 'sil baştan' adlı şarkısını aklıma getiren sözdür.

Sevgili sözlük okuru; şimdi bu ' sabahleyin erken uyanmak' eylemi var ya ben zavallıyı yıllarca sürüm sürüm süründüren fiildir. Düşünün ki bir bünye ılkokulda sınıfa gec gırme korkusundan tutun üniversitede 'yatmak yok vizelere finallere sabahla, büte bırakır valla bu hoca'korkusuyla, iş hayatında 'sabah erken kalk malum yarın dunyayı kurtarıyoruz':)mentalıtesıyle, haftasonu arkadaşlarla buluşulacak ya da en kotusu bir sosyal aktıvıte yapılacak onda da ınsanların arasına karısacaksın 'erken kalk,erken kalk...' serzenişleriyle sabahleyin erken kalkma moduna kendını zorlayarak adapte etmiştir. Allah belamı versın abartıyorsam sayın okur artık bazı gunler gozune fener tutulmuş duracell tavşanı gıbı sabahın korunde yataktan fırlıyorum :)) ama şu son günlerde birşeyi farkettim bünyeyi fazla zorlamak gerçekten hata, gözler yatakta açılıyor fakat kalıbı dinlendiği yerden kaldıramıyorum bi türlü :) hani bıraksan 40 gün 40 gece uyurum o derece (masal sonu gibi oldu sen idare ediver):)) bu yüzden sabahleyin erken uyanmak hoştur, güzeldir, erken kalkan erken yol alır prensibidir ama benden şu sıralar çoook uzak olan bir kavramdır.

deniz, kum ve güneş muhteşem üçlüsüne sahip zaman dilimi.

öğrenciyken fazla tüketimime sebep olan bundan mütevvellit yurtta dalga konusu olarak da 'yakında civciv çıkaracaz beaa' nidalarına bürünen, hey gidi yandımın günlerini akla getiren güzellik.

ağza kürekle vurma hissini gün yüzüne çıkaran tiptir.