Rastlantılar sonucu bir araya gelmiş insanlar.
Lanetle mutluluğun birarada yaşandığı, rastlantıların kadere dönüştüğü bir ev, bir Oya Baydar romanı. Eylül şiirindeki yokülke'ydi Yolun sonundaki ev.
Bir çöküşün/başkalaşmanın hikayesi aslında. Renksiz, zevksiz, kültürsüz, vicdansız toplumun aynası olan Mor Salkımlı ev.
Coğrafya kaderdir, sözü bu romanında da etkin. Her kat sakini kaderini yaşıyor. Mor Salkım; aslında umuttu, ama zamana ve insanlara yenilen, gittikçe azalan bir umut.
"Ne zaman geçmişimizle yüzleşmeye, hesaplaşmaya ve ödeşmeye cesaret edebilirsek yaralar ancak o zaman kabuk bağlar."
Benim için bir Kayıp Söz; Sıcak Külleri Kaldı kadar etkileyici değildi ama umut/umutsuzluk, aydınlık/karanlık arası gel-git'ler yaşatan bir kitap.
Oturum aç / Parola hatırlat
Üye ol
