 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
İçimde kalan bir meslek varsa o da ressamlık. Resim, çizim işleri belki heykel gibi sanatın el becerisi gerektiren bir alanıyla uğraşmayı isterdim ancak kendi mesleğimi de hiç bir şeye değişmem.
Dünyaya yeniden gelsem herhalde yine kimya öğretmeni olurdum. Öğretmenliği de çok seviyorum ancak branşımı, kimyayı daha çok seviyorum sanırım.
Lisede öğrenciyken en sevdiğim ders matematik, özellikle de geometriydi. ben de matematik bölümüne puanım yettiği halde-matematik öğretmenliğinin puanı çok daha yüksekti-, garantici insan olduğumdan, olmuşken öğretmenlik bölümü olsun diyip eğitim fakültesinde kimya öğretmenliğini tercih ettim. Şimdi bakıyorum çoğu öğretmen arkadaş fen edebiyat mezunu, formasyon alıp, öğretmen olmuş. Olsun ben yine de bugün olsa aynı kararı alırım, kimyayı üniversitede çok sevdim çünkü.
Başka mesleklerden öğretmenlerin yaz tatillerine karşı bazen hoş olmayan söylemler geliyor. 3 ay tatil yapıyorsunuz gibilerinden. Bir kere işin içinde olan biri o tatilin 3 ay olmadığını-1 temmuz itibariyle tatil başlar, 1 eylül itibariyle yeni yıl başlar, öğretmenin tatili biter, hele ki dyk kursları varsa ağustos başı gibi başlar, ki benim bu sene öyle oldu- bilir, bir de kimsenin elinden almadık, "çok istiyorsan sen de öğretmen olsaydın o zaman" diyip cevabını veriyorum, zira bazılarına anladığı dilden konuşmak gerekiyor.
hayalimdeki mesleğin okuluna sonradan gidip tamamladım ama koşullar çok olanak vermeyince çocuklarla
evde birlikte bir şeyler yapıyoruz. Onların gelişmesi için yardımcı oluyorum.
İletişim ya da tarım - ziraat hayalimdeki mesleklerdi.
Olmadı. :)
Ama dolaylı olarak bu konularla bir şekilde içli dışlı oldum.
Aldığım eğitiminse bunlarla hiç alakası yok. :)
en çoğu maaş ve bazı özlük haklarından doğan kıskançlıktır. kimi maaşını sevmez daha fazla alanı kıskanır, kimi izin yapamaz, izin yapabileni kıskanır böyle uzar gider. sonuç olarak; insanlar adalet bekler. bu ülkede de 2002 yılından beridir birçok adaletsizliğe imza atıldı ve atılmaya da devam ediliyor. anayasanın 5. maddesi uygulansa vatandaş bu kadar sıkıntı çekmez..
son zamanlarda diğer mesleklerden kişilerin üzerlerindeki anlamlandıramadığım bir gerginlikle mesleğime karşı hissettikleri durum.
bilim kimsenin tekelinde değil, isteyen istediği görüşü paylaşır, kötü bir niyet taşımadıktan sonra saygı çerçevesinde varsa yazılma anında öngörülemeyen hatalı içerikler, görüşler samimiyetle silinebilir veya düzeltilebilir. hemen sosyal ortamda linç girişiminde bulunmaya gerek yok. agresif olmamak lazım.
kişileri tehdit etmeye hiç gerek yok.
spesifik bir olayı genele yayıp gereksiz yere kendi kendine sinirlenmelere gerek yok.
mühendislik bölümünü kazanmak da günümüz koşullarında çok zor olmasa gerek. onun için kıskananlar sınava girip kazanıp okuyabilirler.
benim de var kıskandığım meslekler: küçük bir yerleşim yerinde fırıncılık, tır şoförlüğü, futbolculuk ve şarkıcılık-türkücülük.
..
İnsanların; Memur alımlarında( düşük puanla giriyorlar ama bi'de bize bak vb..) bi'de maaşları duyduklarında şahit olduğum durumdur..
..
Neden kıskanıyorsun ki demek istiyorum ama hissettiğinin tersi deyip iddialaşacaklar diye susuyorum..
..
Bazen ukde olur bazen gıpta edersin..Anlarım.. Ama herkesin rızkı ayrı asılmış nasibi farklı yerden açılmıştır.. Keşke farkına varabilse diyorum.. Ha ben de bazen içerleniyorum.. İnsanlar severek yapacağı ve fıtratına uygun mesleği yapabilse, ne güzel olurdu..
..
Bitkilere dokunduğumda mutluyum, çizmeleri giyince mutluyum, şükür diyorum ama etrafımda koşuşan, bana sarılıp, tatlı tatlı öğretmenim diyen, çıkarsız seven sonra tüm güzellikleri öğretebileceğim minik öğrencilerim olsun isterdim.. Oldu ama daimi değil maalesef..
..
temeli ekonomik koşullara dayanan kıskançlık. ülkemizde birçok genç sevdiği mesleğe yönelmek istese de gelecek kaygısı hemen önüne bir set oluşturuyor. gerek ailesi gerek çevresi tarafından kısa yoldan( ki öyle bir yol artık yok) nasıl para kazanır, nasıl düzenli maaşı olur ona yönlendiriliyor.
eskiden olsa para her şey değildir derdim fakat şimdi yaşamak için nefes kadar ihtiyaç duyar hale geldik. hal böyle olunca hırs ve kıskançlık kaçınılmaz oldu. " ben şu kadar okudum ama falanca memurdan az alıyorum", " ben şu kadar yıldır çalışıyorum, yeni başlayan x branş benden fazla kazanıyor" gibi örneklerde hayatımızın bir parçası haline geldi. kaçımız gelecek kaygısı olmasa hala aynı işi severek yapmak ister? parayı hayatımızda sıradan bir araç olarak görebilmiş olsak yine de her gün aynı heyecanla yapar mıyız mesleğimizi? benim cevabım hayır. zira hobilerimiz, yönelimlerimiz, zevk aldığımız alanlar işimiz olsa köle de olmayız.
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |