Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç Üye ol Parolamı unuttum |
O kadar garip bi tanımdır ki bazen sevdiğini bazen sevmediğini yaşarken içinin edilmesidir bazen bazen de üzülmektir
Günlük hayatın içinde Kötü ve bir o kadar da üzücü olayların, kişi üzerinde bıraktığı hüznü ve bundan çok etkilendiğine duyduğu hissiyat. Haberlerde şehit ailelerinin özellikle çocuklarındaki acı feryatları, sokağa bırakılan minik bedenlerin,terkedilmiş bebeklerin yaşadığı o çaresiz sahiplenmeye yönelik tüm görsel başlıklarına, insan ne duymaya, ne görmeye ne de bakmayada inanın ki dayanamıyor.
canı için mücadele edene bakamamak.
yıl 2001, aylardan kasım, günlerden cuma.. dışarıda zifiri karanlık ve kış yüzünü göstermeye başlamış artık. hafif serpiştiriyor kar.. saat bilmem kaç, sormayın şimdi onu zamanın önemi yok çünkü.. bir lokma boğazımdan ya geçti ya geçmedi, önce bir tedirginlik sonra bir telaş.. bir koşuşturmaca, bir yerlerde bir kalp duruyor meğerse ve şok etkisiyle hayata döndürülmeye çalışılıyor.
bir de baktım ki; canımın canı, can çekişiyor..
dedim ya, saatin önemi yok, zaman durdu, lokma boğazımda, ne çıkarabiliyorum ne de yutabiliyorum, bağırmak istiyorum ama yapamıyorum..
öyle bir sele kapıldı ki gözlerim.. önce kustum, ağladım sonra yeniden kustum.. o an koptu çığlığım..
-eyy hewar, malamın xırabu..
İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |