Artık hayatımı işkenceye çeviren.
Düşünsene bir sabah uyanmışsın zihnin normal işliyor. Herkes gerektiği kadar iyi ve kötü. Başka renkler de var misal. Düşünsene mevsim sadece sonbahar. Beşinci mevsim yok aynı günün içinde. Aynı dakikanın içinde nefretten şefkate ondan öfkeye oradan sehvete merhamete oradan kırılıp yorulup düşmeye dönüşmüyor sevgin...
Düşünsene kimseyi yormuyor bezdirmiyorsun.
Kendini bir yük gibi hissetmiyorsun göğün göğsünde.
Düşünsene her seferinde pes edip sonra baştan güçlenip sonra tekrar vazgeçip.. bak yazarken yoruluyor insan...
Yaşarken?
Ölünmüyor da ...