barış bıçakçı'nın , dün başlayıp hemen de bitiriverdiğim kitabı. kendini arka kapağında " şehri ve insanları tanımak için mütevazi bir rehber " olarak tanımlıyor.
yine birçok satırın altını çizdim, orasına burasına notlar aldım, epey üzdüm kitabı. o da beni üzdü haliyle. şaşırttı, incitti, gülümsetti, eksik bıraktı en çok da... her sayfayı bir önceki hikayeyi tamamlamak için okurken aslına kitabın kurgusunun tamamen eksik bırakılmak üzerine inşa edildiğini anladım. buna da alıştım...
beni en çok vuran üç kısım oldu...
izninizle bunları paylaşmak isterim..
"bir kitap yazmak istediğimi söylemiştim. içinde öyle bir cümle olsun istiyorum ki, kitabı okuyan biri o cümleye geldiğinde kitabı birden kapatıp sımsıkı göğsüne bastırsın."(ben okurken bunu yaptım)
.
"güzel bir kitap okumak ve ömrümün geri kalanını o kitabı okuduğum yerde geçirmek istiyorum.insan güzel bir kitap okuduğu yerden nasıl ayrılabilir?"
.
"hayır" dedi kadın olanca yumuşaklığıyla." ona değil sana söyledim...ben.. yıllardır yalnızca seninle konuşuyorum."
Oturum aç / Parola hatırlat
Üye ol
