 Türkiye'nin memur portalı |
 Oturum aç
 Üye ol
 Parolamı unuttum
|
Türkiye'nin memur portalı |
Oturum aç
Üye ol
Parolamı unuttum
|
son zamanlarda cep telefonu kameralarıyla toplanıp kazazedelere yardım etmeyi aklından dahi geçirmeyen üstün zekalılar topluluğu. hayır bu kadar çirkinleşmek istemezdim ama onların çirkinliğinin yanında esamesi okunmaz! ayıp!
Meraklı ve kaza yapan insanla hiç ilgisi olmayan topluluk. Aralarında tabii yardımcı olmak isteyenler de çıkabiliyor.
Bundan 1 yıl önce, sekiz gün sonra (glckkk); yaptığım kazadan birkaç kesit sunabilirsem belki bu tip kalabalıkları ifade edebilirim, ama söz vermiyorum belki diyorum.
Caaanım Yozgat'ın yokuşlarından aşağı geri geri giden aracım ve durdurulamaz bir hız, kontrolümü kaybettiğimi anladığım an, seyirciler, karmaşık düşünceler;
En sevdiklerimi bir daha göremeyeceğim düşünceleri oysa birkaç dakika önce görüştüklerim, sesini duyduklarım, duyamadıklarım...
Her neyse; bunlar benim ruh halim.
Şu topluluğu anlatacaktım her zamanki gibi yine minimal yazmayı başaramayan ben(!)
Bir başka aracın, kendi aracını siper etmesiyle, güç bela duran aracım. Yolun sonu Ankara yolu, hafif bir uçurumdan sonra hop Ankara yolu, tabii o araç olmasaydı, belki bu günler de olmayacaktı sanırım.
Ahh, ben yine anlatamadım ya, söz vermemiştim cümlemin başında, biliyorum halen de gelemedim konuya. Şu çok konuşan/yazan insanlar grubunda yer alabiliyorum bazen, ama oradaki tanımlarda hiç beni anlatamamışlar.
(glck)
Neyse;
Araç durdu, indim.
Başımda dua eden bir yaşlı amca. Bir tane genç çocuk(aracımı durduran kişinin oğluymuş), bana su getirmişti, hiç unutmuyorum. Ömer bey, ooo sitenin ilk kazası gerçekleşti, tebrik ederim derken; kahkaha atması. Rabia hanım, gelip bana sarılması (ellerimi ovması), yaşlı amcanın; kızım ben seni görünce maşallah da demiştim ama nazarım değdi galiba demesi.
Annemle babam daha komiklerdi hepsinden; babam haberi alır almaz benden daha kötü bir psikolojideydi, hiç babama benzememişim, ben çok dikkatli değilim sanırım araç kullanırken. Hatırlıyorum, ilk öğrendiğim zaman çok kalabalık bir yolda, kırmızı ışıktan sonra hareket edememiştim, herhalde iki kırmızı filan bekledim bir de camı açıp geçin işareti veriyorum, o kadar eminim ki hareket edemeyeceğimden.
Amannn, ben vazgeçtim bu topluluğu anlatmaktan, çünkü bir türlü gelemiyorum esas konuya. Öyle, demek ki gece gece ders çalışırken yine bir şeyler yazmak isterken, yine sıkıcılığımla bir şeyler karalamış oldum. Çok da uzak kalmadım aslında konudan, aralarda bir yerlere yine serpiştirmişimdir birkaç cümle.
İçimden kaza anını yazmak geldi ve yazdım,
Hep çok çalışmaktan bunlar.
Herkese iyi uykularrrrrr...
Bu arada şu aracını siper eden beyle oğlu arasında da çok garip bir iletişim gelişti aramızda, tabii aracın masrafları filan derken biz bunlarla tanıştık. Meğer bunlar ev dekorasyon işiyle uğraşıyorlarmış, bunun üstüne bir de evimizin dekorasyon işini aldılar; hep diyoruz; nerden nereye...
tamam sustum.
(glck)
| İletişim | Künye | Reklam | Sitene ekle © 2024 MN Yazılım |