Bizim yaylada bir kaya var.
Kocaman tek başına bir kaya.
Fazlasıyla kişilikli bir duruşu var.
Hatta bir adı bile var.
biz ona yalt kaya diyelim.
Yalt Türkçe yalçın, sert anlamına geliyormuş.
Çok canım sıkıldığında, bunaldığımda o kayayı aklıma getiririm.
Belki bin yıldan fazla orada duruyordur.
Üzerine dolu vurmuştur, yıldırım düşmüştür, şimşekler çakmıştır, kar yağmıştır, bahar gelince kuşlar kovuklarına konmuştur, güneşte kavrulmuştur, hayvanlar gölgesine sığınmıştır.
Kaya orada hala dimdik duruyor.
bana mısın demiyor, her türlü zorluğa meydan okuyor.
Sabır deyince insanın aklına boşuna taşlar kayalar gelmiyor demek ki.